เราแต่งงานมาปีกว่า แต่ยังไม่มีน้อง ไปตรวจร่างกายเบื้องต้นแล้ว มดลูกเราไม่ค่อยดี ผนังบางมาก ประกอบกับอายุค่อนข้างเยอะ เคยกินยากระตุ้นผนังมดลูกแล้วก็ยังบาง ต่อให้ทำอิ๊คซี่ก็ยังไม่ติด
เราจึงเลือกที่จะบำรุงมดลูกในแบบแพทย์ทางเลือกก่อน โดยการทานยาหมอแมะที่ญาติเราทานแล้วได้ผล ประกอบกับ life style ของเรากับสามีอยู่กันคนละจังหวัด ยังไม่สะดวกกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ตอนนี้ เลยขอทานยาจีนบำรุงเป็น alternative way ไปก่อน
ทั้งนี้ปัญหาส่วนตัวเรา เรารับทราบมาตลอด แต่ที่เบื่อคือ คนรอบข้าง โดยเฉพาะที่ทำงานที่ชอบมาถามๆๆว่า เมื่อไหร่จะมีลูก แรกๆเรายังตอบยิ้มๆอยู่ ว่าเค้ายังไม่มา โดยเราก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันมีไม่ได้เพราะอะไร แต่เรื่องของมดลูกเราว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวนะ จะให้ป่าวประกาศก็ใช่ที่
จริงๆแล้วเราไม่อยากเก็บมาเป็นอารมณ์หรอก ถ้าไม่เจอคำพูดจากคนซ้ำๆเดิม ๆ ที่ชอบถามจัง ชอบวิจารณ์เราอย่างโน้นอย่างน้ี ว่าเออ เนอะคนอยากมี คนพร้อมทำไมไม่มา ทีคนไม่พร้อมมาจัง (พูดลับหลังกุก็ได้ จะมาพูดใสหน้ากุทำไม รู้ไหมว่าสะเทือนใจ)
บางคนแนะนำแบบหัวเราะคิกคัก บอกว่าเดี๋ยวจะเอาเด็กข้างๆบ้่านมาให้เลี้ยง...เออ กุไม่ใช่นักสังคมสงเคราะห์นะ และไม่ได้กระเหี้ยนกระหือรือถึงขั้นจะเอาลูกเค้ามาเลี้ยงเอาเมี่ยงเค้ามาอม เห็นเราเป็นคนอดอยากขนาดนั้นเลยเหรอ...บอกตรงๆไม่สบอารมณ์เลย แต่ตอกกลับแรงๆไม่ได้ เพราะเกรงจะเสียบรรยากาศที่ทำงาน
เขียนมาไม่มีอะไรมาก นอกจากอยากบอกว่า ณ จุดนี้เบื่อมากกก มดลูกเรา รังไข่เรา ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายมากได้ไหม คำถามที่คุณคิดว่าธรรมดาที่ถามเราไป หรือกระเซ้าเราไปนั้น สำหรับคนที่มีปัญหาสุขภาพแบบเรา บอกตรงๆเหมือนคมมีดที่มาสะบัดใจเราเลยค่ะ รู้ว่าไม่ควรเอามาเป็นอารมณ์ แต่คนเราไม่ใช่อรหันต์นะคะ....เห็นใจกันบ้าง
ขอบคุณที่ให้มาระบายค่ะ
เบื่อกับประโยคนี้มาก เลิกถามกันเสียทีได้ไหม..."เมื่อไหร่จะมีลูก"
เราจึงเลือกที่จะบำรุงมดลูกในแบบแพทย์ทางเลือกก่อน โดยการทานยาหมอแมะที่ญาติเราทานแล้วได้ผล ประกอบกับ life style ของเรากับสามีอยู่กันคนละจังหวัด ยังไม่สะดวกกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ตอนนี้ เลยขอทานยาจีนบำรุงเป็น alternative way ไปก่อน
ทั้งนี้ปัญหาส่วนตัวเรา เรารับทราบมาตลอด แต่ที่เบื่อคือ คนรอบข้าง โดยเฉพาะที่ทำงานที่ชอบมาถามๆๆว่า เมื่อไหร่จะมีลูก แรกๆเรายังตอบยิ้มๆอยู่ ว่าเค้ายังไม่มา โดยเราก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันมีไม่ได้เพราะอะไร แต่เรื่องของมดลูกเราว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวนะ จะให้ป่าวประกาศก็ใช่ที่
จริงๆแล้วเราไม่อยากเก็บมาเป็นอารมณ์หรอก ถ้าไม่เจอคำพูดจากคนซ้ำๆเดิม ๆ ที่ชอบถามจัง ชอบวิจารณ์เราอย่างโน้นอย่างน้ี ว่าเออ เนอะคนอยากมี คนพร้อมทำไมไม่มา ทีคนไม่พร้อมมาจัง (พูดลับหลังกุก็ได้ จะมาพูดใสหน้ากุทำไม รู้ไหมว่าสะเทือนใจ)
บางคนแนะนำแบบหัวเราะคิกคัก บอกว่าเดี๋ยวจะเอาเด็กข้างๆบ้่านมาให้เลี้ยง...เออ กุไม่ใช่นักสังคมสงเคราะห์นะ และไม่ได้กระเหี้ยนกระหือรือถึงขั้นจะเอาลูกเค้ามาเลี้ยงเอาเมี่ยงเค้ามาอม เห็นเราเป็นคนอดอยากขนาดนั้นเลยเหรอ...บอกตรงๆไม่สบอารมณ์เลย แต่ตอกกลับแรงๆไม่ได้ เพราะเกรงจะเสียบรรยากาศที่ทำงาน
เขียนมาไม่มีอะไรมาก นอกจากอยากบอกว่า ณ จุดนี้เบื่อมากกก มดลูกเรา รังไข่เรา ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายมากได้ไหม คำถามที่คุณคิดว่าธรรมดาที่ถามเราไป หรือกระเซ้าเราไปนั้น สำหรับคนที่มีปัญหาสุขภาพแบบเรา บอกตรงๆเหมือนคมมีดที่มาสะบัดใจเราเลยค่ะ รู้ว่าไม่ควรเอามาเป็นอารมณ์ แต่คนเราไม่ใช่อรหันต์นะคะ....เห็นใจกันบ้าง
ขอบคุณที่ให้มาระบายค่ะ